دوباره سلام

به نام خدا

سلام. پس از مدتها...

1-علی (ع) فرمود که عدالت برتر از جود است. عدالت بردن امور است به مجرای طبیعی خود و جود خارج کردن امور از مجرای طبیعی خود.

همو فرمود که درسخنرانی و وعظ چه راحت می توان از عدل سخن گفت اما در عمل کسی را یارای پیاده کردن آن نیست.

آیا کسانی که به راحتی حق را ناحق می کنند فکر روز پاسخگویی را نمی کنند؟ مثلا کسی که به ناحق نوبت دیگری را در نانوایی یا رانندگی و ... می گیرد و در عین حال دم از عدالت می زند متوجه کار خود هست؟ آیا استادی که به راحتی نمره دانشجویی را جابجا می کند متوجه عمل خود هست؟ آیا مسوولی که به راحتی حق ارباب رجوع را ضایع می کند به عواقب کار خود می اندیشد؟ برعکس آیا کودکی که به پدر و مادر خود، دانشجویی که به استاد خود، ارباب رجوعی که به مسوول خود و ... زور می گوید چطور؟

واقعیت این است که همه زورگو شده ایم و زورپذیر، استاد و دانشجو و مسوول و توده و تحصیل کرده و عامی و ... نداریم. پارتی بازی، باند بازی، رانت خواری و ... مصادیق بارز زورگویی و تمکین به زورند. به جایی رسیده ایم که اگر دیگر کسی صحیح برخورد کند دیوانه اش می پنداریم و به او می خندیم. آن قدر در فروع فرو رفته ایم که اصول را از یاد برده ایم. خدا به دادمان برسد.

2-اگر دوست داشتید سری به وبلاگ زیر بزنید:

Aliamoozadeh.blogsky.com

3- این هم اشعاری زیبا به انتخاب یکی از دانشجویان خوبم تقدیم به شما:

واسه لاک پشتا همین بس که وطن رو شونشونه

پر واسه اونا که توی ناکجاها خونشونه      (نمیدونم شاعرش کیه!)

دلی شکسته تر از نای نی لبک دارم

یواش دست نزن شیشه ام ترک دارم

چقدر وسوسه در چشم انتخاب من است

که بر صداقت آیینه نیز شک دارم

رفیق بار" غریبی" به دوش من مانده

که احتیاج به یک دوست یک کمک دارم

صدا زدم که به من در قبال سکه ی زخم

چه می دهید؟ یکی گفت من نمک دارم

من و تو هر دو غریبیم و آشنای سکوت

خوشم به این که غمی با تو مشترک دارم   (علیرضا دهرویه)

ممنون. خداحافظ