توضیح و پوزش

وقتی در روز ۸۸/۱/۱۶ این دریچه با یاری خدا و اهتمام مهندس، گشوده شد، گفتم: "مهندس! اکنون نظرات وبلاگ نیاز به تایید من یا شما دارد تا چاپ شود. اما لطفا کاری کنید که نظرات مستقیما چاپ شوند."

در آن ایام دوستی گفت: "باید نظرات حتما پس از تایید شما چاپ شوند چون برخی انسانهای ضعیف که در هر صنف و هر دسته و هر طبقه ای هستند به هر دلیلی ممکن است عفت کلام را رعایت نکنند و ..." گفتم: "نه دوست عزیز! بگذار این گونه عمل کنیم. بگذار در فضای دموکراسی نفس بکشیم..." گفت: "برای برخی انسانهای ضعیف که شعارهای بزرگ بزرگ هم می دهند هدف، وسیله را توجیه می کند. آنها فضا را به زشتیها و پلشتیها که منبعث از ذاتشان و تربیتشان است می آلایند و در این راه حدی و مرزی را برای خود قایل نمی شوند و با شناختی که از تو دارم می دانم که در کنار بسیار دوستانی که دوستشان داری، دشمنان قسم خورده ای نیز داری. چرا که در برابر زیاده خواهی هایشان به پشتیبانی خدا ایستاده ای. آنان که بر خلاف ظاهر دموکراتشان از هر دیکتاتوری دیکتاتورترند و تو... . خلاصه حرف بشنو که من تجربه دارم." گفتم: "باشد! هر چند لطف کردی و تعارف کردی و من هم چون انسانم خوشم هم آمد، اما بگذار ما به وظیفه مان عمل کرده باشیم و حجت تمام شود که من همواره قبل از عمل حجت را تمام می کنم."

در ساعت 22:42 روز چهارشنبه 26/1/88 فرمایش دوستم اثبات شد!

تا جایی که به شخص من مربوط می شد و قداست قلم و آنچه می نویسد اجازه می داد، نظرات مستقیما درج شد و زین پس نیز ان شا... درج خواهد شد، اما در این زمان، بی هنران پرمدعا به استفاده از الفاظ رکیک و دزدی عنوان متوسل شدند که وظیفه در این جا پالایش عرصه فرهنگی از این گونه کژیهاست.

بر خود فرض می دانم از عزیزانی که با نظرات خود تا این جا باعث غنای مطالب شدند تشکر کنم و ضمن درخواست همراهی بیشتر وارسال نظرات ارزشمند، مطمئنشان سازم که استفاده از امکان درج نظرات پس از تایید این جانب یا آقای مهندس، خللی به آزادی بیان آنها ایجاد نخواهد کرد. در این راه خصوصا از یاران عزیزی چون مجنون، دانشجوی سابق، سلمان، حمزه، پیوندی، رضا، همکاران، hapali، TNT و ... و آیندگان عذر خواهی می کنم.

محتاج دعای خیرتان هستیم. ع